ateş

şair burada çıldırmaktan korkarak uykuya dalıyor,
hapsolmamak adına bir pranga takıyor ve
ölüm karşısında kendisini saklıyor

ateş zehir gibi yayılıp
bal gibi tadılırken
gözlerin taş kesilmiş
biçilmişken umutların
ölüm yüklenirken çarmıhını
başkaları yoktu, sen vardın.
baktığın soğuk bir güneşti
ve
derini yakan ayet
vahyini kalbinden alıyordu.

cennetini bitirmeseydin
cehennemini biriktiremezdin